Psychoterapia dzieci i młodzieży rozpoczyna się od spotkania konsultacyjnego, na które zapraszamy obydwoje rodziców lub opiekunów, a jego celem jest głębsze zrozumienie sytuacji, która jest powodem zgłoszenia.
W przypadku małego dziecka pierwsze spotkanie odbywa się najczęściej z samymi rodzicami, w przypadku dzieci powyżej 12 roku spotykamy się razem z rodzicami lub opiekunami oraz z nastolatkiem. W zależności od przyczyny zgłoszenia się na terapię, proponowana jest najbardziej odpowiednia forma pomocy.
Może to być kilka spotkań psychoedukacyjnych dla rodziców, psychoterapia indywidualna lub grupowa dla dziecka, konsultacja lekarska. Po spotkaniach konsultacyjnych może również zapaść wspólna decyzja o psychoterapii indywidualnej, par lub rodzinnej dla rodziców.

Indywidualna terapia dzieci i młodzieży polega na cotygodniowych 50 minutowych spotkaniach dziecka lub nastolatka z psychoterapeutą. Długość psychoterapii uzgadniana jest indywidualnie w zależności od zgłaszanego problemu.
W przypadku małych dzieci, psychoterapia indywidualna prowadzona jest w formie swobodnej, niedyrektywnej zabawy odwołującej się do zainteresowań i naturalnej ekspresji dziecka. Podczas procesu terapeutycznego bardzo ważne jest wsparcie i zaangażowanie rodziców. W związku z tym terapeuta spotyka się z nimi zwykle raz w miesiącu, aby pomóc im w lepszym rozumieniu zachowania i emocjonalności własnego dziecka. Na spotkaniach nie są jednak omawiane szczegóły, o czym mówi dziecko podczas własnej psychoterapii. Terapeutę obowiązuje zasada poufności, która jest niezbędna do stworzenia bezpiecznej przestrzeni i warunków psychoterapii dziecka. Odstępstwem od zasady poufności są sytuacje zagrożenia zdrowia i życia.
W przypadku dzieci starszych, spotkania oparte są przede wszystkim na rozmowie, która ma umożliwić im lepsze poznanie siebie, rozwój i poprawę komfortu życia.